In mijn blogs deel ik wat ik onderweg heb geleerd en wat ik nog elke dag blijf ontdekken. Over hoe het is om jezelf kwijt te raken en wat er gebeurt als je langzaamaan weer thuiskomt in jezelf. Je leest wat mij hierbij heeft geholpen, welke bewustwording er heeft plaatsgevonden, wat mij drijft om het werk te doen wat ik doe.
Ik hoop dat wat ik hier deel je helpt weer dichterbij jezelf te komen. Voel je vrij een reactie te delen of een berichtje te sturen. Ik vind het leuk om van je te horen!
Pleasen klinkt vaak vriendelijk. Je doet je best om anderen tegemoet te komen, je zegt ja terwijl je diep vanbinnen eigenlijk nee voelt, je glimlacht om de ander gerust te stellen. Het lijkt zorgzaam en sociaal. Toch gaat er achter dit gedrag vaak iets veel diepers schuil: een oud patroon dat ooit nodig was om je veilig te voelen, maar dat je nu vooral uitput en je verder weg brengt van jezelf.
Heb je het gevoel dat je nooit écht kunt uitrusten? Dat je hoofd altijd doorgaat, dat je lichaam gespannen blijft, ook als je niets doet? Veel mensen ervaren dat ze “altijd aan” staan. Het voelt vermoeiend en vaak weet je niet eens waar het vandaan komt.
Soms voelt het alsof je altijd maar door moet. Je staat ‘aan’, je zorgt voor anderen, je doet je best, maar diep vanbinnen blijft er een gevoel van onrust of leegte. Ik ken dat gevoel heel goed, want ik heb er zelf jarenlang in geleefd.